Lokalizacja

 

Warszawskie Stare Miasto to zwarty zespół architektury zabytkowej o średniowiecznym układzie zabudowy, będący symbolem i dumą współczesnej stolicy. W 1980 roku Stare Miasto zostało wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO jako przykład wzorcowej odbudowy zniszczonego przez działania wojenne historycznego centrum. Obszar ten stanowi jedyny na świecie (w tej skali) przykład planowej i dokończonej odbudowy zabytkowej infrastruktury miejskiej.

Budynek Plac Zamkowy – Business with Heritage stanął przy ul. Senatorskiej – bardzo reprezentacyjnej i atrakcyjnej turystycznie trasie miasta, biegnącej od placu Zamkowego przez plac Teatralny do placu Bankowego. Była to ostatnia dotychczas niezabudowana działka w tej okolicy, znajdująca się w sąsiedztwie, lecz poza terenem ochrony UNESCO.

Historia ulicy Senatorskiej sięga czasów średniowiecza, kiedy stanowiła ważny szlak prowadzący z Krakowa do Warszawy. Zaczynała się przy Bramie Krakowskiej, której relikty do dziś rozpoczynają jej ciąg na placu Zamkowym. W połowie XVI w. zaczęły przy niej powstawać dwory i pałace. Nazwę „Senatorska” zyskała w XVII w. dla podkreślenia rangi mieszkających tu urzędników.

Nowy budynek uzupełnił pierzeję ulic Senatorskiej, Podwale i Miodowej, która, jak podają pierwsze źródła z 1653 roku, zawsze była zabudowana. Pierwsze wzmianki dotyczą budynku zniszczonego podczas potopu szwedzkiego. Przez kolejne lata kamienice na obszarze obecnej inwestycji były wielokrotnie przebudowywane, zmieniając swój kształt i liczbę kondygnacji, aż do ok. 1891 roku, kiedy zabudowa osiągnęła wysokość 5 kondygnacji. Ta szczelna, murowana zabudowa istniała do II wojny światowej. Warszawiacy szczególnie cenili sobie prestiżową cukiernię mieszczącą się w kamienicy, należącą do Szymona Bellego, która w tamtym czasie stanowiła popularne miejsce spotkań mieszkańców stolicy. Wśród tamtejszych gości wymienić można Artura Oppmana „Or-Ota”, Ewę Szelburg-Zarembinę, Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego i Jana Brzechwę. Przez krótki czas, jeden ze stolików zajmowała również redakcja magazynu Bluszcz. Wśród licznych sklepów i lokali gastronomicznych wymienić tu warto również sklep z konfekcją męską Leopolda Kocha, oblegany szczególnie przez studentów.

Historia kamienicy zakończyła się we wrześniu 1939 roku, kiedy to podczas oblężenia Warszawy budynek spłonął. Już w 1947 roku Biuro Odbudowy Stolicy (BOS) miało w planach jego rekonstrukcję, lecz plany nigdy nie zostały zrealizowane, prawdopodobnie z powodów finansowych. Po wojnie powstał tam parking oraz budynek okalający stację trafo (Podwale 1). Budynek Podwale 1 powstał w latach 80-tych i miał stanowić obudowę trafostacji, obsługującej otaczające obiekty. Na potrzeby projektu Plac Zamkowy – Business with Heritage, kamienica została przebudowana i zaadaptowana do nowej inwestycji, ponieważ jej stan techniczny nie pozwolił na dołączenie do nowego projektu.